Ferrari w 1951 roku nadal nie była szeroko rozpoznawalną marką, jednak wkrótce miało się to zmienić dzięki sukcesom w wyścigach oraz pojawianiu się samochodów tej marki na okładkach prestiżowych magazynów. Model Ferrari 212, który pojawił się w kwietniu 1951 roku, był początkiem tej zmiany. Nowi właściciele Ferrari – wyścigowi kierowcy, przemysłowcy, celebryci oraz gwiazdy kina – przyczynili się do tego, że marka ta szybko zyskała rozgłos i stała się synonimem sukcesu i luksusu. Jednocześnie jednostkowa, ręczna produkcja tych samochodów uczyniła je symbolem wysokiego statusu społecznego.
Ferrari w 1951 roku nadal nie była szeroko rozpoznawalną marką, jednak wkrótce miało się to zmienić dzięki sukcesom w wyścigach oraz pojawianiu się samochodów tej marki na okładkach prestiżowych magazynów. Model Ferrari 212, który pojawił się w kwietniu 1951 roku, był początkiem tej zmiany. Nowi właściciele Ferrari – wyścigowi kierowcy, przemysłowcy, celebryci oraz gwiazdy kina – przyczynili się do tego, że marka ta szybko zyskała rozgłos i stała się synonimem sukcesu i luksusu. Jednocześnie jednostkowa, ręczna produkcja tych samochodów uczyniła je symbolem wysokiego statusu społecznego.
W tamtych czasach rynek samochodowy we Włoszech przechodził dynamiczne zmiany. Dominującym producentem był Fiat, którego Fiat 500B był najbardziej przystępnym modelem, ale bardziej luksusowe segmenty rynku zdominowały Alfa Romeo 1900 i Lancia Aurelia. W tym kontekście, mimo że Ferrari w 1951 roku wyprodukowało jedynie 33 samochody, stała się marką pożądaną przez najbogatszych, co zapewniało wysokie zyski.
Współpraca między marką Ferrari a stylistami, takimi jak Ghia, Touring i Pininfarina, odegrała kluczową rolę w rozwoju marki na początku lat 50. XX wieku. Ghia zbudował coupé w typie amerykańskim (2+2) specjalnie dla argentyńskiego prezydenta Juana Pérona, co zapoczątkowało zainteresowanie ekskluzywnymi modelami Ferrari przez zamożnych klientów na całym świecie. Wkrótce do współpracy dołączyły inne prestiżowe firmy, jak Touring, który wcześniej projektował nadwozia dla Ferrari, oraz Pininfarina, która zapoczątkowała wieloletnią współpracę z Maranello, trwającą do dzisiaj.
Sławy, takie jak księżna Liliana de Réthy, żona belgijskiego króla Leopolda III, były stałymi klientami Ferrari, zamawiającymi unikatowe modele coupé i kabrioli. Vignale, jeden z najbardziej aktywnych stylistów tamtych lat, skarosował wiele pięknych sportowych modeli Ferrari 212, które wyróżniały się eleganckimi liniami i sportowym charakterem.
Technologia wczesnych modeli Ferrari miała charakter rzemieślniczy, a produkcja była bardzo indywidualna. Podwozia samochodów były karosowane poza fabryką, a następnie wysyłane do Maranello, gdzie instalowano silniki i testowano je na drogach, zanim każdy egzemplarz przeszedł ostateczną inspekcję Enza Ferrariego.
Ferrari 212, mimo swojej jednostkowej produkcji, nie był poprzedzany szeroko zakrojonymi testami, co dziś jest standardem w przemyśle motoryzacyjnym. Firma unikała rewolucyjnych zmian, opierając się na sprawdzonych rozwiązaniach technicznych. Silnik tego modelu, choć rozwiercony do 2563 cm³, bazował na jednostce opracowanej przez Gioacchino Colombo, dostarczając między 150 a 170 KM przy użyciu jednego lub dwóch dwugardzielowych gaźników.
Konstrukcja 212, podobnie jak wcześniejszych modeli, była oparta na stalowej ramie z masywnymi podłużnicami i poprzeczkami. Zawieszenie wykorzystujące podwójne wahacze z przodu i sztywny most tylny nie różniło się znacząco od poprzednich rozwiązań, a samochód miał klasyczny układ napędowy Panharda, pięciobiegową skrzynię i hamulce bębnowe. Pomimo zachowawczych rozwiązań, Ferrari 212 odnosił sukcesy sportowe, wygrywając wyścig Dookoła Sycylii w 1951 roku, a także zajmując trzecie miejsce w Mille Miglia, prowadzone przez Vittorio Marzottona.
Choć samochody Ferrari zachwycały zagranicznych kierowców swoim silnikiem, pojawiały się pewne zastrzeżenia. Skrzynia biegów była sztywna, a zmiana biegów bywała trudna. Model 212 był też znany z problemów ze stabilnością kierunkową na zakrętach, co było trudne do wyeliminowania. Hamulce, choć wystarczające, traciły swoją skuteczność przy częstym używaniu, co było kolejną wadą tego modelu. Mimo tych mankamentów, Ferrari 212 pozostaje jednym z ważniejszych kamieni milowych w historii marki z Maranello, cementując jej renomę na torach wyścigowych i wśród zamożnych klientów.
Model 212, mimo swojego sukcesu, został zastąpiony przez słynny model 250 GT w 1952 roku, który stał się jednym z najbardziej znanych i niezawodnych modeli Ferrari, osiągając wielkie sukcesy sportowe.